Opdat wij niet vergeten

Herdenking 4 mei 2005

Zoals gewoonlijk waren wij tijdig begonnen met de voorbereidingen rondom het monument. De tuin was weer optimaal in orde gebracht en het zag er allemaal fleurig uit, al was de lente steeds fris geweest. De tulpen en andere vroege voorjaarsbloemen stonden rijkelijk in bloei. Het gazongras was weer mooi, dus klaar voor de jaarlijkse herdenking die speciaal dit jaar (60 jaar bevrijding) optimaal moest zijn.

Wij wisten tijdig dat de oud-strijders ook dit jaar konden deelnemen aan de herdenking, wat gezien hun leeftijden 87 t/m 96 jaar heel bijzonder is. Voor de oud-strijders, dhr. Piet Luteijn, Jan Scheele en dhr. van Ast, was het 65 jaar geleden dat zij hier zoveel ellende meemaakte. Zij herdachten hun 3 kameraden die sneuvelden op 12 mei 1940, nabij het monument.

Na een hartelijk weerzien en ontvangst, was er tijdens de koffie met koekjes, veel te bespreken over wat hier voorgevallen was op 12 mei 1940. Na een uurtje buurten zijn we gaan dineren bij, “Eeterij De Dungense Brug” waarvan we allen genoten hebben.

De Dungense brug, waar zoveel militairen op 11 mei 1940 dodelijk vermoeid na een lange voettocht vanuit Grave (40 km) aankwamen half slapend en versuft van honger en dorst.

Majoor Döbken maakte zich zorgen over de situatie waarin de militairen verkeerden, ook omdat de keukenwagen niet was meegekomen, dus was er ook niets te eten.

“Gelukkig konden de militairen bij de boeren, die hier woonde, gekoelde melk (grote melkkannen) uit de waterput halen. Wat hadden wij dorst en wat was de melk heerlijk”, zei een oud-strijder. “De winkeliers die hier waren hielpen ons, zodat we toch iets te eten hadden maar de honger was lang niet over.” Een andere oud-strijder zei, “er was heel veel angst onder de militairen, ik voelde mij ook niet zo op mijn gemak omdat aan de overkant van het kanaal al schoten werden gehoord.” En zo ging het verder, ze hadden veel te vertellen over de gebeurtenissen op de Poeldonk.

Nu genoten de Oud-strijders met hun kinderen en bekende van het diner. “Wat een verschil met 65 jaar geleden” zei een oud-strijder, “ dat wij dat nu nog mogen meemaken” ging hij verder. De verhalen kwamen weer los en tevens genoten zij ook van het uitzicht, vanuit het eetcafé naar de Dungense brug en de Zuid-Willemsvaart.

Wij waren weer op tijd thuis en gingen ons voorbereiden voor de herdenking. Burgemeester Pommer had gehoor gegeven op mijn uitnodiging om een half uur vroeger te komen, zodat hij de mogelijkheid had om met de oud-strijders kennis te maken en tevens met hen in gesprek te komen. De oud-strijders hebben veel gesproken met de burgemeester en zijn vrouw. Zij vonden het geweldig fijn om met de burgemeester gesproken te hebben.

Ook de Indië-gangers waren weer bij de herdenking aanwezig. Al vele jaren is het “Poeldonk monument” voor hen de meest geschikte locatie om hun gesneuvelden kameraden gedenken. De heren Antoon de Laat en Wim van der Steen legden de bloemenkrans en salueerde daarna.

Indië-ganger, Dhr. A. Hoes kon door omstandigheden de herdenking niet bijwonen.

Om half acht begon de herdenking die geleid werd door Pastor van Beurden. Daarna had de voorzitter van buurtvereniging “de Poeldonk” een mooi gedicht voorgelezen. Ook schoolkinderen lazen gedichten voor. Het zangkoor vocalise zong gepaste muziek en Harmonie Wilhelmina speelde een hymne. Gilde Sint Catharina was zoals altijd ook weer bij de herdenking aanwezig. Burgemeester Pommer had een toespraak gehouden aan het monument, waarna de kranslegging plaatsvond.

Na twee minuten stilte werd het Wilhelmus gespeeld en het Gilde bracht de vendelgroet. Trompettist, John. van der Aa speelde: “Taptoe”, waarbij tijdens het spelen een intense stilte heerste. Iedereen leek in gedachten bij de gesneuvelden of andere herinneringen. In de stilte, ondanks de vele bezoekers, hoorde je in de verte de merel, vink, en lijster, maar ook andere zangvogels die hun hoogste lied zongen. Het gekrijs van een overvliegende kraai verstoorde de stilte enigszins.

Daarna lieten de oud-strijders uit hun handen witte duiven los waarna de schoolkinderen ook duiven vanuit de mand loslieten. Aan de herdenking was een einde gekomen. Na de herdenking kregen de bezoekers koffie aangeboden. Wij kregen een partytent van Party Catering Schuurmans gratis aangeboden omdat de weersvoorspelling niet zo gunstig was. Er was namelijk een presentatie gemaakt over 60 jarige bevrijding (staat op deze site). De presentatie werd in de partytent via een beamer met groot scherm aan de bezoekers gepresenteerd. Met dank aan Firma Schuurmans.

Dhr. Jos Korsten, docent van basisschool  “ ’t Kiemveld ” is steeds betrokken met de oorlogsgeschiedenis. Hij doet heel veel om met de kinderen over de oorlogstijd te praten. Zijn presentatie noemde hij “Een litteken van Rode Dakpannen” en heeft zijn project van  foto’s en met teksten voorzien waardoor de presentatie een nuttige bijdrage is voor de schoolgaande jeugd, maar ook voor de ouderen onder ons. Ik heb daar ook mijn medewerking aan kunnen geven door middel van foto’s die ik Jos kon aanleveren.

De herdenking was ook dit jaar bijzonder vanwege het feit dat er weer een oud-strijder, dhr. Van Ast, aanwezig kon zijn. Die na 65 jaar terug kwam op de plaats waar hij angstige uren had doorgemaakt. Voor de genodigden en oud-strijders evenals voor de  toeschouwers was de herdenking een mooie plechtigheid geweest. Voor het eerst waren er nu drie oud-strijders aanwezig.

Iedereen bedankt die bij de herdenking aanwezig waren. Ook diegene die hun medewerking gaven om tijdens de herdenkingsplechtigheid foto’s en video opnames te maken.

Martien Schuurmans